Traditio

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Ονοματεπώνυμο: …………………………………………………………………... Ημερομηνία: ……………………………………………………………………….. Βαθμός: …………………………………………………………………………...... Ø   Το δοκίμιο αξιολόγησης αποτελείται από επτά (7) σελίδες. Ø   Να απαντήσετε όλες τις ερωτήσεις στα φύλλα απαντήσεων που επισυνάπτονται. ΜΕΡΟΣ Α΄: ΔΙΔΑΓΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ                                        (ΜΟΝΑΔΕΣ 6) Νέα Παιδαγωγική […]O δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι· κρατούσε μια μακριά βίτσα και μου φάνηκε άγριος, με μεγάλα δόντια, και κάρφωσα τα μάτια μου στην κορφή του κεφαλιού του να δω αν έχει κέρατα· μα δεν είδα, γιατί φορούσε καπέλο. — Ετούτος είναι ο γιος μου, του ’πε ο πατέρας μου. Ξέμπλεξε το χέρι μου από τη φούχτα του και με παρέδωκε στο δάσκαλο. — Το κρέας δικό σου, του ’πε, τα κόκαλα δικά μου· μην τον λυπάσαι, δέρνε τον, κάμε τον άνθρωπο. — Έγνοια σου, καπετάν Μιχάλη· έχω εδώ το εργαλείο που κάνει τους ανθρώπους, είπε ο δάσκαλος κι έδειξε τη βίτσα.  [...] Στην Τετάρτη Τάξη βασί

Συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα Είδος Απόσπασμα από μυθιστόρημα Χρόνος Ημέρα Τόπος Αμβούργο, Γερμανία. Μια μολυσμένη θάλασσα και μετά μια καθαρή. Στη συνέχεια, ο τόπος μετατοπίζεται στον ουρανό και στη συνέχεια στο καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Μιχαήλ. Σχέση αφηγητή-συγγραφέα Διαφορετικό πρόσωπο. Ωστόσο, πολλές φορές ακούγεται και η φωνή της Κενγκά, που μέσα από τις σκέψεις της ακούγονται η γριά συντρόφισσα και οι ακτοφύλακες. Αφήγηση Τριτοπρόσωπη Θέμα Μια γλαροπούλα, η Κενγκά, σκεπάστηκε ολόκληρη από μια πετρελαιοκηλίδα και προσπαθεί απεγνωσμένα να σωθεί. . Πρόσωπα Η Κενγκά. Αλλά μέσα από τις σκέψεις της παρουσιάζονται οι συντρόφισσές της, οι ετοιμοθάνατοι γλάροι, τα πληρώματα των πετρελαιοφόρων, οι ακτοφύλακες και η γριά συντρόφισσα. Γλώσσα Απλή και κατανοητή. Ύφος Ζωντανό και φυσικό. Σκηνές-επεισόδια του αποσπάσματος ·      

Νίκος Κρανιδιώτης – Μνήμη Κερύνειας Ο ποιητής και πεζογράφος, Νίκος Κρανιδιώτης, τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης Κώστα και Ελένης Ουράνη από την Ακαδημία Αθηνών και με το κρατικό βραβείο Συνολικής προσφοράς στα Κυπριακά γράμματα. Συλλογιέμαι τα χρόνια που πέρασαν , τη μικρή πολιτεία, που ακουμπημένη στη θάλασσα λαμποκοπούσε στον ήλιο τη γιαγιά Ελένη που κατέβαζε το Θεό στο σπίτι της και τον φίλευε κόλλυβα και μέλι. Τις μεγάλες καλοκαιριάτικες μέρες , που κρατούσαν ακίνητο τον ήλιο στη θάλασσα , την ταραχή του εφηβικού έρωτα που κατέβαζε στη γη το φεγγάρι , τα πρωινά ,  που χαμογελούσε το φως μέσ ’  απ ’  τις χαραμάδες των κλειστών παραθυριών κι άπλωνε στ ’  αστραφτερά σεντόνια την κόκκινη δαντέλα του . Κι ύστερα τους πραματευτάδες ,  που διαλαλούσαν την πραμάτια τους ανάμεσα στον τρυφερό κελαϊδισμό μιας σιταρήθρας [1] και το φευγάτο καλπασμό [2] του αλόγου στο πασπαλισμένο μ ’  ασημόσκονη πλακόστρωτο . Ήτανε όλα ωραία : Οι απλοί άνθρωποι που μηδένιζαν τη

Γιάννης Ρίτσος – Κουβέντα με ένα λουλούδι Το ποίημα «Κουβέντα με ένα λουλούδι» είναι ένα από τα «Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας». Γράφτηκαν την περίοδο της Δικτατορίας στην Ελλάδα (1967-1974), όταν ο ποιητής ήταν εξόριστος στη Λέρο. Τα λιανοτράγουδα είναι ένα είδος μικρού δημοτικού τραγουδιού, που αποτελείται από ένα ή δύο δίστιχα γραμμένα σε στίχο ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο. Έχουν σεμνό, ήρεμο πνεύμα και εκφράζουν τα συναισθήματα και τις ιδέες του λαού μας. Το συγκεκριμένο είδος ποίησης εμπνέει τον Γιάννη Ρίτσο, ο οποίος με τα λιανοτράγουδά του έχει σκοπό να ξυπνήσει τον λαό, για να αγωνιστεί για την ελευθερία του. Θέμα του ποιήματος Ο ποιητής πετυχαίνει να επικοινωνήσει με ένα κυκλάμινο που καταφέρνει να φυτρώσει «στου βράχου τη σκισμάδα», δηλαδή σε μια βραχώδη και άγονη περιοχή. Με επιμονή και υπομονή το κυκλάμινο βρίσκει τη δύναμη να ανθίσει και να απολαύσει τον ήλιο. Ο ποιητής συγκαλυμμένα προσπαθεί να μας εκφράσει τις γενικότερες συνθήκες ζωής στην πατρίδα το